آفتابی امشب از بیت رضا سر میزند / کودکی لبخند در دامان مادر میزند
آن که جودش خیره سازد چشم هر فرزانه را / و آن که با علمش به جان خصم آذر میزند
میلادامام جواد(علیه السلام) مبارک
حضرت امام محمدتقی(ع) امام نهم، در مدینهی منوره به دنیا آمد. روز تولد آن حضرت را پانزده و نوزده رمضان نیز گفتهاند. نام مادر امام را سَبیکِه گفتهاند. آن حضرت در ۸ سالگی و در زمان مأمون به امامت رسید آن امام بزرگوار، از محبوبیت فوق العادهای در میان مردم برخوردار بود. آن حضرت به واسطهی بخشندگی زیادی که داشت به جواد به معنای بخشنده مشهور شد. خانهی امام جواد(ع) پناهگاه نیازمندانی بودکه از هر سو ناامید شده و به مساعدت امام چشم دوخته بودند. در دوران امام جواد(ع) حوزهی نفوذ اسلام، پهنهی گستردهای را شامل میشد.این امر زمینه را برای انتقال و نشر آراء مختلف فراهم آورد و باب مباحثه و گفتوگو بین اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان را باز کرد. در این میان، آن امام به عنوان یادگار پیامبر اسلام(ص)، از هر فرصتی بهره میبرد تا مردم را با علوم و معارف والای اسلامی آشنا سازد و از نفوذ اندیشههای غیرالهی جلوگیری کند.
پیامبرصلی الله علیه وآله :
و یَخرُجُ مِن صُلبِ عَلِیٍّ (الرِّضاعلیه السلام) ابنُهُ مُحَمَّدٌ المَحمُودُ أطهَرُ النّاسِ خَلقاً و أحسَنُهُم خُلقاً؛
از نسل امام رضاعلیه السلام فرزندش محمّد پدید میآید که فرزندی است پسندیده ، و در آفرینش از همه مردم پاکتر و در اخلاق از همه نیکوتر است.
کفایة الأثر ، ص ۸۴
امام جواد علیه السلام :
مَنِ استَحسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ؛
هر که کار زشتی را نیک بشمارد ، در آن کار شریک است.
بحار الأنوار ، ج ۷۵ ، ص 82
تَأخیرُ التَّوبَةِ إغتِرارٌ؛
تأخیر در توبه کردن فریب خوردن است.
تحف العقول ، ص ۴۵۶
مَن رَضِیَ بِدونِ الشَّرَفِ مِنَ المَجلِسِ لَم یَزَلِ اللَّهُ و مَلائِکَتُهُ یُصَلُّونَ عَلَیهِ حَتّی یَقومَ؛
هر که از نشستن در پایین مجلس خرسند باشد ، خدا و فرشتگانش پیوسته بر او درود میفرستند تا آنگاه که برخیزد.
تحف العقول ، ص ۴۸۶