با آنکه بود قدرت او قدرت علی / با آنکه علم و دانش او چون پیمبر است
اما صلاح و مصلحت روزگار بود / تسلیم محض در بر خلاق اکبر است
عمرش اگرچه گوشه زندان به سر رسید / اما عنایتش به جهان سایه گستر است
او عاشق لقای خدا بود و در جهان/زندان و قصر در نظر او برابر است
یک روز با صبوری و یک روز با جهاد/ترویج دین برای امامان مقدر است
فردا که هر کسی به شفیعی برد پناه/چشم تمام خلق به موسی بن جعفر است
در زمان امامت امام موسی کاظم(ع) شرایط برای مبارزهی منفی و قیام علمی و ارشاد مردم، آماده بود. با توجه به این وضعیت، آن امام بزرگوار، فعالیت خویش را در دو جبهه آغاز فرمود. یکی مبارزهی منفی و عدم تسلیم در برابر طاغوت و متنفّر کردن مردم از دستگاه ظلم و جور و دیگری در جهت ارشاد و هدایت مردم و نشر احکام و تربیت شاگردان
روایاتی از امام کاظم (ع):
ثَلاثٌ مُوبِقاتٌ : نَکثُ الصَّفَقَةِ و تَرکُ السُّنَّةِ و فِراقُ الجَماعَةِ
سه چیز تباهی میآورد : پیمان شکنی ، رها کردن سنّت و جدا شدن از جماعت
لَو کانَ فِیکُم عِدَّةُ أهلِ بَدرٍ لَقامَ قائمُنا
اگر به تعداد اهل بدر [مؤمن کامل] در میان شما بود ، قائم ما قیام میکرد
بِئْسَ الْعَبْدُ یَکُونُ ذا وَجْهَیْنِ وَ ذا لِسانَیْنِ
بدترین بنده کسی است که داراى دو چهره و دو زبان مىباشد، - که در پیش رو چیزى گوید و پشت سر چیز دیگر
لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِب نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ
کسی که هر روز خود را ارزیابی نکند ، از ما نیست
اَلْمَغْبُونُ مَنْ غَبِنَ عُمْرَهُ ساعَةً
ورشکسته کسى است که عُمْر خود را هر چند به مقدار یک ساعت هم که باشد بیهوده تلف کرده باشد.