سهر
سهر در گویش دو سه هزار سال پیش یعنی قرمز یا فولاد گداخته و در جنوب سهر چند تپه قرمز رنگ وجود دارد که نقطه آغازین سهر از چشمه کنار تپه بوده است و به همین علت نام این روستا سهر 'گردیده است.
سهر
سهر در گویش دو سه هزار سال پیش یعنی قرمز یا فولاد گداخته و در جنوب سهر چند تپه قرمز رنگ وجود دارد که نقطه آغازین سهر از چشمه کنار تپه بوده است و به همین علت نام این روستا سهر 'گردیده است.ولادت امام هادی (ع) مبارک
ز سوی عرش رحمن، نوید شادی آمد / بشارت ای محبان، امام هادی آمدکجایی یابن زهرا بده عیدی مارا / که روح عشق و ایمان امام هادی آمد
حضرت امام هادی(ع) دهمین چراغ فروزان هدایت، در نیمهی ذی حجّهی سال ۲۱۲ ق در قریهای در نزدیکی مدینه به دنیا آمد. مادرش سَمانه معروف به سیّده میباشد. ابوالحسن ثالث کنیهی حضرت و هادی، نقی، مرتضی، فقیه، امین و متوکل، از القاب آن امام هستند. مُعتَصِم، واثق، متوکل، مُنتَصَر، مُستَعین و مُعتزّ از خلفای دوران حیات امام هادی(ع) بودهاند. پنج فرزند برای آن حضرت ذکر شده است. امام هادی(ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود، در سن هشت سالگی به امامت رسیده و عهدهدار ولایت مسلمانان گردید. آن حضرت در همان دوران خردسالی، آن چنان از علم و هوشیاری و کمالات فوق العادهای برخوردار بود که اطرافیان را حیران مینمود. امام دهم، همچنین در راستای انتشار مکتب تشیع به تربیت شاگردان متعددی پرداخت که حضرت عبدالعظیم حَسَنی، ابن سِکّیت اهوازی، ابوهاشم جعفری، جعفر بن سهیل و اسماعیل بن مهران از آن جملهاند. آن حضرت در تحکیم و استواری فقه و عقاید و فرهنگ تشیع، همت جدی و وسیع نمود و در این راستا، کتابهایی نوشت که رسالههایی در ردّ جَبْر و تَفویض، اثبات عدل، احکام دین و نیز تفسیر صَحَّةُالخِلقَه و... از آن جملهاند.
احادیثی از امام هادی علیه السلام:
إیّاکَ والحَسَدَ فَإنَّهُ یَبینُ فیکَ، ولا یَبینُ فی عَدُوِّک؛
مبادا حسد ورزى؛ که اثرش در تو آشکار میشود و در دشمنت آشکار نمی‌شود.
مَن جَمَعَ لَکَ وُدَّهُ و رَأیَهُ فَاجمَعْ لَهُ طاعَتَکَ
هر کس نهایت دوستی و رأی[نیکش] را به تو عرضه کرد ، تو نیز نهایت فرمانبریات را به او ابراز کن
الغِنی قِلَّةُ تَمَنّیکَ وَ الرِّضا بِما یَکفیکَ
توانگری ، کمی آرزو و رضایت به چیزی است که تو را بسنده است
مَن هانَت عَلَیهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرَّهُ
از شرّ کسی که خودش را سبک شمارد ایمن مباش
الهَزءُ فُکاهَةٌ السُّفَهاءِ و صِناعَةُ الجُهّالِ
ریشخند کردن ، شوخی کمخردان و کردار نادانان است
السَّهَرُ اَلَذُّ لِلمَنامِ وَ الجُوعُ یَزیدُ فی طیبِ الطَّعامِ
شب بیداری ، خواب را لذّت بخشتر و گرسنگی ، خوراک را گواراتر میکند
ولادت امام حسن مجتبی (ع) مبارک باد
در جود و کرم دست خدا هست حسن(ع) / دست همه را وقت عطا بست حسن(ع)نومید نگردد کسی از درگه او / زیرا که کریم اهل بیت است حسن(ع)
چون امام حسن (ع) متولد شد، حضرت فاطمه زهرا به، پدرش علی (ع) عرض کرد: نامی برای او بگذار؛ علی (ع) فرمود: من در نام گذاری بر این کودک بر رسول خدا (ص) پیشی نمی گیرم. چون رسول خدا (ص) آمدند،، و آن کودک را در پارچه زردیپیچیده ، به نزد آن حضرت بردند. حضرت فرمود: مگر من به شما نگفته بودم که او را در پارچه زرد نپیچید؟ سپس آن پارچه را به کنار زد و پارچه سفیدی گرفته و کودک را در آن پیچید، آنگاه رو به علی (ع) کرده فرموده : آیا او را نامگذاری کرده ای؟ عرض کرد: من در نامگذاری وی به شما پیشی نمی گرفتم! رسول خدا (ص) فرمود : من هم در نامگذاری وی بر خدا سبقت نمی جویم !
در این وقت خدای تبارک و تعالی به جبرئیل وحی فرمود که برای محمد پسری متولد شده ، به نزد وی برو سلامش برسان و تبریک و تهنیت گوی وبه وی بگو : براستی که علی نزد تو به منزله هارون است نزد موسی ، پس او را به نام پسرها هارون نام بگذار!
جبرئیل از آسمان فرود آمد و از سوی خدای تعالی به حضرت رسول اکرم (ص) تهنیت گفت و سپس اظهار داشت: خدای تبارک و تعالی تو را مامور کرده که او را به نام پسر هارون نام گذاری. رسول خدا (ص) پرسید: نام پسر هارون چیست؟ عرض کرد: « شَبَر» فرمو: زبان من عربی است؟ عرض کرد: نامش را « حَسَن» بگذار ، و رسول خدا(ص) او حَسَن نامید.
بحارالانوار،ج 43، ص 238.
ملحقان احقاق الحق، ج10،ص448.
امام زین العابدین علیه السلام :حسن بن على بن ابى طالب علیهما السلام عابدترین و زاهدترین و با فضیلت ترین مردم روزگار خود بود . هرگاه حج مى رفت پیاده و گاه با پاى برهنه مى رفت ؛ هرگاه سخن از مرگ به میان مى آمد مى گریست ؛ هرگاه سخن از قبر به میان مى آمد مى گریست ؛ هرگاه سخن از قیامت و رستاخیز به میان مى آمد مى گریست ؛ هرگاه از گذشتن بر صراط یاد مى شد مى گریست ؛ هرگاه از حاضر شدن در دادگاه عدل الهى سخن به میان مى آمد ، چنان صیحه اى مى زد که بر اثر آن از هوش مى رفت ؛ هرگاه به نماز مى ایستاد بدنش در پیشگاه پروردگارش عزّ و جلّ ، مى لرزید ؛ هرگاه از بهشت و دوزخ سخن به میان مى آمد ، مانند مار گزیده به خود مى پیچید و بهشت را از خداوند مسئلت مى کرد و از آتش دوزخ به او پناه مى برد.
لأمالی للصدوق
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :امّا حسن، او پسر من و فرزند من و پاره تنم و روشنایى چشمم و نور دلم و میوه قلبم است. او سرور جوانان اهل بهشت و حجّت خداوند بر امت است. دستور او دستور من، و گفته او گفته من است. از هر کس از او پیروى کند، از من است و هر کس نا فرمانیش نماید، از من نیست .
الأمالی للصدوق
از امام حسن (ع)پرسیدند : نیازمندى چیست؟ فرمود : «آزمندى نفس به هر چیز»
از امام حسن پرسیدند : بخل چیست؟ فرمود : «آنچه را در دست خود ببینى [و نگهدارى] ، مایه شرف پندارى و آنچه را انفاق کنى ، از دست رفته بدانى.
ولادت امیرالمومنین علی (ع) مبارک.
از ذکر علی مدد گرفتیم / آن چیز که میشود گرفتیم
در بوته ی آزمایش عشق / از نمره ی بیست صد گرفتیم
ولادت امام علی (ع) بر شما مبارک.
امام علی(ع) در سیزدهم رجب سال ۳۰ عام الفیل در دورن خانهی کعبه به دنیا آمد.پدر آن حضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود بنا بر این على علیه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب است. حضرت علی(ع) از دوران کودکی، تحت تعلیم و تربیت حضرت محمد(ص) قرار گرفت و اولین مردی بود که اسلام آورد.
امام علی(ع) در هجدهم ذیحجّهی سال یازدهم هجری، در محلی به نام غدیر خُم، به امر خدا و از طرف پیامبر به رهبری امت اسلامی پس از رسول اکرم(ص) برگزیده شد و پس از بیعت مردم، امیرالمؤمنین لقب گرفت.
ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسین، ابوالرَّیحانَتَین از جمله کنیههای آن امام و امیرالمؤمنین، ولی اللَّه، اسداللَّه، مرتضی، وصی، یعسوب الدین، حیدر، کرار و... از القاب آن سرور میباشد.
آیات و روایات متناسب با ولادت امام علی علیه السلام :
پیامبرصلی الله علیه وآله :
إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ حَقَّ السَّعیدِ مَن اَحَبَّ عَلِیّاً فی حَیاتِهِ و بَعدَ مَوتِهِ
سعادتمند حقیقی کسی است که علی را در حیات او و پس از رحلتش دوست بدارد
امام سجّادعلیه السلام:
إنَّ فاطِمَةَ بِنتَ أسَدٍ ضَرَبَهَا الطَّلقُ و هِیَ فِی الطَّوافِ فَدَ خَلَتِ الکَعبَةَ فَوَلَدَتْ أمیرَالمُؤمِنینَ فِیها
فاطمه ، دختر اسد ، در حال طواف بود که درد زایمان او را فرا گرفت ؛ پس وارد کعبه شد و امیرمؤمنان را در کعبه بزاد
روایاتی از امام علی علیه السلام:
لاتَقُل مالا تُحِبُّ أن یُقالَ لَکَ
آنچه دوست نداری دربارهات گفته شود ، درباره دیگران مگوی
نُصحُکَ بَینَ المَلإَِ تَقریعٌ
نصیحت کردنت در حضور جمع ، سرکوفت است
ولادت امام جواد (ع)مبارک باد
امشب رضویون همه شادند / دل در حرم رضا نهادند همه
عیدى ولادت از پدر مى گیرند / خشنود ز مقدم جوادند همه
«تولد امام جواد (ع) برشما مبارک باد»
پدر بزرگوار آن حضرت امام رضا(ع) و مادر آن حضرت جناب سبیکه است. نام آن حضرت محمد و کنیه ایشان ابوجعفر و مشهورترین القاب آن حضرت تقی و جواد است.آن حضرت در ۸ سالگی و در زمان مأمون به امامت رسید.آن امام بزرگوار، از محبوبیت فوق العادهای در میان مردم برخوردار بود. آن حضرت به واسطهی بخشندگی زیادی که داشت به جواد به معنای بخشنده مشهور شد. خانهی امام جواد(ع) پناهگاه نیازمندانی بودکه از هر سو ناامید شده و به مساعدت امام چشم دوخته بودند.
روایات متناسب با ولادت امام جواد علیه السلام :
پیامبرصلی الله علیه وآله :
و یَخرُجُ مِن صُلبِ عَلِیٍّ (الرِّضاعلیه السلام) ابنُهُ مُحَمَّدٌ المَحمُودُ أطهَرُ النّاسِ خَلقاً و أحسَنُهُم خُلقاًاز نسل امام رضاعلیه السلام فرزندش محمّد پدید میآید که فرزندی است پسندیده ، و در آفرینش از همه مردم پاکتر و در اخلاق از همه نیکوتر است
امام رضاعلیه السلام :
[هُوَ] الصّادِقُ و الصّابِرُ وَ الفاضِلُ و قُرَّةُ أعیُنِ المُؤمِنینَ و غَیظُ المُلحِدینَ
او راستگو ، شکیبا ، دارای فضیلت ، نورچشم مؤمنان و مایه خشم ملحدان است
روایاتی از امام جواد علیه السلام :
مُلاقاةُ الإخوانِ نُشرَةٌ و تَلقیحٌ لِلعَقلِ و إن کانَ نَزراً قَلیلاًدیدار برادران مایه سلامتی و رشد عقل است ؛ اگرچه بسیار اندک باشد
مَنِ استَحسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ
هر که کار زشتی را نیک بشمارد ، در آن کار شریک است
فرا رسیدن ماه رجب و ولادت امام محمد باقر(ع) مبارک باد
سلام بر بهار مناجات و بندگی. سلام بر نجوای شبانه اهالی رجب. سلام بر شبهای رجب که پذیرای زاهدان است و سلام بر روزهایش که میزبان عاشقان وصال الهی است و سلام بر لحظه لحظه رجب که شاهد ذکرِ ذاکران است.از حضرت صادق علیه السلام روایت است که حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرمود که: ماه رجب ماه استغفار امت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را "أصب" مىگویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر امت من بسیار ریخته مىشود پس بسیار بگوئید: «أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ»
ولادت امام محمد باقر(ع):
بنا به روایتی حضرت امام محمدباقر(ع) در اول رجب سال ۵۷ ق در مدینه به دنیا آمد. آن حضرت را باقر لقب دادند که به معنای شکافندهی علوم است، زیرا آن بزرگوار مشکلات و پیچیدگیهای علمیِ عصرِ خود را با دقت و ظرافتِ خاصی تجزیه و تحلیل میکرد.
ایشان که دریافته بود فرهنگ تشیع در انزوا قرار گرفته و زیر چکمهی جلاّدان اُموی، بیرَمَق مانده است، دست به یک انقلاب وسیع فرهنگی زد و با تشکیل حوزهی علمیه و تربیت شاگردان برجسته، فقه آل محمد(ص) و خط فکری تشیُّع را آشکار ساخت.
آیات و روایات متناسب با امام محمد باقر علیه السلام :
پیامبرصلی الله علیه وآله :
یا جابِرُ! فَإذا لَقَیتَهُ [الإمامَ الباقِرَعلیه السلام ]فَاقرَئهُ مِنّی السَّلامَ
ای جابر! هر گاه او [امام باقرعلیه السلام] را دیدار کردی ، سلام مرا به او برسان
روایتی از امام محمد باقر علیه السلام :
خُذُوا الکَلِمَةَ الطَّیِّبَةَ مِمَّن قالَها و إن لَم یَعمَل بِها
سخن نیک را از گوینده آن برگیرید ، اگر چه به آن عمل نکند