مرغ دلم شور و نوا می کند / ذکر علی بن رضا می کند
می پرد و می رود از سینه ام / آه که عشق تو چها می کند
سالهای پایانی حیات مبارک امام رضا(ع) به جنگهای داخلی امین و مأمون بر سر کسب قدرت، پیروزی مأمون و در نهایت قبول ولایتعهدی مامون توسط امام سپری شد. با استقرار مامون بر تخت خلافت، او که از جانب امام، احساس خطر میکرد، برای تحت نظر داشتن حضرت و نیز تظاهر به علاقه به خاندان پیامبر، امام رضا را به مرو فرا خواند. هرچند، حضرت، در ابتدا این دعوت را نپذیرفت ولی از سوی مامون، اصرار و تاکیدهای فراوانی صورت گرفت تا این که، امام راهی مرو گردید.
امام رضاعلیه السلام :
لَیسَ مِنّا مَن تَرَکَ دُنیاهُ لِدِینِهِ و دِینَهُ لِدُنیاهُ
از ما نیست آن که دنیای خود را برای دینش و دین خود را برای دنیایش ترک گوید
مَن فَرَّجَ مِن مُؤمِنٍ ، فَرَّجَ اللَّهُ عَن قَلبِهِ یَومَ القِیامَةِ
هر کس اندوه مؤمنی را بزداید ، خداوند در روز قیامت ، غم از دلش میزداید
امروز روز پر کشیدنِ مردی است که در سالیان دراز، غم عظیم عاشورا را لابه لای بغض های مناجات، به آسمان هدیه کرده است.
بنا به قولی 25 محرم سال 95 هجری قمری روز شهادت حضرت سجاد علیه السلام است.
زمان حضرت امام سجاد(ع) پُر از اختناق و تقیّه بود و کسی در برابر جاسوسان بنیامیه، مجال نفس کشیدن نداشت؛ با این حال، امام سجاد(ع) از ارشاد و نشر احکام اسلام فروگذاری نکرد. ایشان به هر نحوِ ممکن، مسائل اسلامی را بیان مینمود و در هدایت مردم میکوشید.
آن امام همام، سرانجام به دستِ هشام بن عبدالمَلِک در زمان خلافت ولید بن عبدالملک مسموم شد و به شهادت رسید. پیکر مطهر امام سجاد(ع) در قبرستان بقیع و در کنار مرقد مطهر عموی گرامیش حضرت امام حسن مجتبی(ع) واقع است.
امام باقرعلیه السلام :
کانَ یُصَلّی صَلاةَ مُوَدِّعٍ یَری أنَّهُ لایُصَلِّی بَعدَها أبَدَاً
امام سجّادعلیه السلام مانند کسی که آخرین نماز خود را به جای میآورد ، نماز میگزارد. او چنین می دید که پس از آن هیچگاه نماز نمیگزارد
بحار الأنوار ، ج ۴۶ ، ص ۶ .
امام صادقعلیه السلام :
یُنادِی مُنادٍ یَومَ القیامَةِ أینَ زَینُ العابِدینَ؟ فَکَأنّی أنظُرُ إلی عَلِیِّ بنِ الحُسَینِعلیه السلام یَخطُرُ بَینَ الصُّفُوفِ
روز قیامت منادی ندا میدهد : "زیور عبادت کنندگان کجاست؟" گویا علی بنحسینعلیه السلام را میبینم که میان صفها با ابّهت گام بر میداد
میزان الحکمه ، ح ۱۱۳۱ .
امام سجّادعلیه السلام :
ألا و إنَّ أبغَضَ النّاسِ إلَی اللَّهِ مَن یَقتَدی بِسُنَّةِ إمامٍ و لا یَقتَدِی بِأعمالِهِ
هشدار که منفورترین مردم نزد خداوند کسی است که سیره امامی را برگزیند ولی از کارهای او پیروی نکند
الکافی ، ج ۸ ، ص ۲۳۴ .
یادبود شهید علی امیری ثوری که در مسجد سهر نصب شد.
تاریخ شهادت: 1359/12/11 رود کرخه
با تشکر از مجید قاسمی بابت ارسال به موقع این عکس(1393/8/7)
شده آسمان خیمه ی غم / زمین و زمان غرق ماتم / دوباره افق رنگ خون است / سلام ای هلال محرم
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ ، وَعَلٰى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ، وَعَلىٰ اَوْلادِ الْحُسَیْنِ ، وَعَلىٰ اَصْحٰابِ الْحُسَیْن
اى خفته همچو گنج، به ویرانه بقیع / پر مى زند کبوتر دل، در هواى تو
در را به روى امت اسلام بسته اند / آن گمرهان که بى خبرند از صفاى تو
کنیه امام " ابوجعفر " بود . مادرش فاطمه دختر امام حسن مجتبی ( ع ) است . بنابراین نسبت آن حضرت از طرف مادر به سبط اکبر حضرت امام حسن ( ع ) و از سوی پدر به امام حسین ( ع ) می رسید . پدرش حضرت سیدالساجدین ، امام زین العابدین ، علی بن الحسین ( ع ) است .
امام محمد باقر (ع) در واقعه جانگداز کربلا همراه پدر و در کنار جدش حضرت سید الشهداء کودکی بود که به چهارمین بهار زندگیش نزدیک می شد .
حضرت امام محمدباقر(ع) در هفتم ذیالحجهی به دست هشام بن عبدالملک اموی در مدینه مسموم گردید و در قبرستان بقیع در کنار امام حسن مجتبی(ع) و امام سجاد(ع) به خاک سپرده شد. آن حضرت به هنگام شهادت، پنجاه وهفت سال داشته و از امامت ایشان، در حدود بیست سال میگذشت. در دوران امامت آن حضرت، فرصتهایى برای نهضت فکری به دست آمده بود که امام باقر(ع) کمال استفاده را در جهت تربیت شاگرد و استحکام و گسترش تشیع و انقلاب فرهنگی نمود. امام باقر(ع) در فرصت کوتاه و مناسبی که به دست آمده بود، یکسره به تعلیم و نشر علوم اسلامی پرداخت و پایههای یک مرکز بزرگ علمی را که مملو از دانشپژوهان برجسته بود، پیریزی کرد. این موقعیت حساس، سرفصل بزرگی در تاریخ تمدن اسلامی گشود و رشد اسلام در دورههای بعد، تاثیر فراوانی از آن پذیرفت.
احادیثی از امام محمد باقر (ع):
تَوَقَّ مُجازَفَةَ الهَوى بِدَلالَةٍ مِنَ العَقلِ
به رهبرىِ خِرد ، از در افتادن در هلاکت به وسیله هواى نفس ، خود را نگه دار
لا شَرَفَ کَبُعدِ الهِمَّةِ
شرافتى چون بلندْ همّتى نیست
لافَضیلَةَ کَالجِهادِ ، ولاجِهادَ کَمُجاهَدَةِ الهَوى
فضیلتى چون جهاد نباشد ، و هیچ جهادى چون پیکار با هواى نفْس نیست.
إنَّ أعجَلَ الطّاعَةِ ثَواباً لَصِلَةُ الرَّحِمِ؛
راستى که زودْ پاداش ترین طاعت ، صله رحم است.
اَلتَّواضُعُ الرِّضا بِالمَجلِسِ دُونَ شَرَفِهِ وأن تُسَلِّمَ عَلى مَن لَقیتَ وأن تَترُکَ المِراءَ وإن کُنتَ مُحِقّاً؛
فروتنى آن است که [انسان] به نشستن در جایى فروتر از شأنش راضى باشد ، و به هر کس برخوردى سلام گویى ، و هر چند بر حق باشى ، کشمکش را رها کنى.
قُولُوا لِلنّاسِ أحسَنَ ما تُحِبّونَ أن یُقالَ لَکُم؛
بهترین چیزى که مى خواهید مردم به شما بگویند ، به آنها بگویید
رَبِّ أَصلِح لِی جَماعَةَ إخوَتی و أخواتی و مُحِبِّیَّ ، فَإنَّ صَلاحَهُم صَلاحِی
خدایا! همه برادران و خواهرانم و دوستدارانم را اصلاح فرما ، که صلاح ایشان صلاح من است
لَوْ أُوتیتُ بِشابٍّ مِنْ شَبابِ الشّیعَةِ لا یَتَفَقَّهُ فِی الدّینِ، لَأَوجَعْتُهُ.
فرمود: اگر جوانى از جوانان شیعه را نزد من بیاورند که به مسائل دین ـ و زندگى ـ آشنا نباشد، او را تنبیه و تأدیب خواهم کرد (تا به دنبال تحصیل مسائل دین برود).
هر که به پیشواز نظرهاى گوناگون برود ، جایگاه هاى خطا را بشناسد.
روزى را با صدقه دادن ، درخواست کنید.
مبادا در کارها ، پیش از فرا رسیدن زمانشان ، شتاب ورزى یا هنگامى که زمانشان رسید [در انجام دادن آن] سهل انگارى کنى .
صبر بر سه گونه است : صبر (یا شکیبایى) بر مصیبت ، صبر (یااستقامت) بر فرمانبردارى ، و صبر (یا خوددارى) از گناه.
دنیا دو روز است : روزى به سود توست و روزى به زیانت . اگر به سود توبود ، شادان مشو و اگر به زیانت بود ، اندوه مخور ؛ زیرا به این دو آزمایش مى شوى.
[از امام علیه السلام] پرسیدند : مردانگى چیست؟ فرمود : [آن که] در نهان ، کارى نکنى که در عیان از آن شرم مى کنى.