با آنکه بود قدرت او قدرت علی / با آنکه علم و دانش او چون پیمبر است
اما صلاح و مصلحت روزگار بود / تسلیم محض در بر خلاق اکبر است
عمرش اگرچه گوشه زندان به سر رسید / اما عنایتش به جهان سایه گستر است
او عاشق لقای خدا بود و در جهان/زندان و قصر در نظر او برابر است
یک روز با صبوری و یک روز با جهاد/ترویج دین برای امامان مقدر است
فردا که هر کسی به شفیعی برد پناه/چشم تمام خلق به موسی بن جعفر است
در زمان امامت امام موسی کاظم(ع) شرایط برای مبارزهی منفی و قیام علمی و ارشاد مردم، آماده بود. با توجه به این وضعیت، آن امام بزرگوار، فعالیت خویش را در دو جبهه آغاز فرمود. یکی مبارزهی منفی و عدم تسلیم در برابر طاغوت و متنفّر کردن مردم از دستگاه ظلم و جور و دیگری در جهت ارشاد و هدایت مردم و نشر احکام و تربیت شاگردان
روایاتی از امام کاظم (ع):
ثَلاثٌ مُوبِقاتٌ : نَکثُ الصَّفَقَةِ و تَرکُ السُّنَّةِ و فِراقُ الجَماعَةِ
سه چیز تباهی میآورد : پیمان شکنی ، رها کردن سنّت و جدا شدن از جماعت
لَو کانَ فِیکُم عِدَّةُ أهلِ بَدرٍ لَقامَ قائمُنا
اگر به تعداد اهل بدر [مؤمن کامل] در میان شما بود ، قائم ما قیام میکرد
بِئْسَ الْعَبْدُ یَکُونُ ذا وَجْهَیْنِ وَ ذا لِسانَیْنِ
بدترین بنده کسی است که داراى دو چهره و دو زبان مىباشد، - که در پیش رو چیزى گوید و پشت سر چیز دیگر
لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِب نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ
کسی که هر روز خود را ارزیابی نکند ، از ما نیست
اَلْمَغْبُونُ مَنْ غَبِنَ عُمْرَهُ ساعَةً
ورشکسته کسى است که عُمْر خود را هر چند به مقدار یک ساعت هم که باشد بیهوده تلف کرده باشد.
از ذکر علی مدد گرفتیم / آن چیز که میشود گرفتیم
در بوته ی آزمایش عشق / از نمره ی بیست صد گرفتیم
ولادت امام علی (ع) بر شما مبارک.
امام علی(ع) در سیزدهم رجب سال ۳۰ عام الفیل در دورن خانهی کعبه به دنیا آمد.پدر آن حضرت ابو طالب فرزند عبد المطلب بن هاشم بن عبد مناف و مادرش هم فاطمه دختر اسد بن هاشم بود بنا بر این على علیه السلام از هر دو طرف هاشمى نسب است. حضرت علی(ع) از دوران کودکی، تحت تعلیم و تربیت حضرت محمد(ص) قرار گرفت و اولین مردی بود که اسلام آورد.
امام علی(ع) در هجدهم ذیحجّهی سال یازدهم هجری، در محلی به نام غدیر خُم، به امر خدا و از طرف پیامبر به رهبری امت اسلامی پس از رسول اکرم(ص) برگزیده شد و پس از بیعت مردم، امیرالمؤمنین لقب گرفت.
ابوالحسن، ابوتراب، ابوالحسین، ابوالرَّیحانَتَین از جمله کنیههای آن امام و امیرالمؤمنین، ولی اللَّه، اسداللَّه، مرتضی، وصی، یعسوب الدین، حیدر، کرار و... از القاب آن سرور میباشد.
آیات و روایات متناسب با ولادت امام علی علیه السلام :
پیامبرصلی الله علیه وآله :
إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ حَقَّ السَّعیدِ مَن اَحَبَّ عَلِیّاً فی حَیاتِهِ و بَعدَ مَوتِهِ
سعادتمند حقیقی کسی است که علی را در حیات او و پس از رحلتش دوست بدارد
امام سجّادعلیه السلام:
إنَّ فاطِمَةَ بِنتَ أسَدٍ ضَرَبَهَا الطَّلقُ و هِیَ فِی الطَّوافِ فَدَ خَلَتِ الکَعبَةَ فَوَلَدَتْ أمیرَالمُؤمِنینَ فِیها
فاطمه ، دختر اسد ، در حال طواف بود که درد زایمان او را فرا گرفت ؛ پس وارد کعبه شد و امیرمؤمنان را در کعبه بزاد
روایاتی از امام علی علیه السلام:
لاتَقُل مالا تُحِبُّ أن یُقالَ لَکَ
آنچه دوست نداری دربارهات گفته شود ، درباره دیگران مگوی
نُصحُکَ بَینَ المَلإَِ تَقریعٌ
نصیحت کردنت در حضور جمع ، سرکوفت است
امشب رضویون همه شادند / دل در حرم رضا نهادند همه
عیدى ولادت از پدر مى گیرند / خشنود ز مقدم جوادند همه
«تولد امام جواد (ع) برشما مبارک باد»
پدر بزرگوار آن حضرت امام رضا(ع) و مادر آن حضرت جناب سبیکه است. نام آن حضرت محمد و کنیه ایشان ابوجعفر و مشهورترین القاب آن حضرت تقی و جواد است.آن حضرت در ۸ سالگی و در زمان مأمون به امامت رسید.آن امام بزرگوار، از محبوبیت فوق العادهای در میان مردم برخوردار بود. آن حضرت به واسطهی بخشندگی زیادی که داشت به جواد به معنای بخشنده مشهور شد. خانهی امام جواد(ع) پناهگاه نیازمندانی بودکه از هر سو ناامید شده و به مساعدت امام چشم دوخته بودند.
روایات متناسب با ولادت امام جواد علیه السلام :
پیامبرصلی الله علیه وآله :
و یَخرُجُ مِن صُلبِ عَلِیٍّ (الرِّضاعلیه السلام) ابنُهُ مُحَمَّدٌ المَحمُودُ أطهَرُ النّاسِ خَلقاً و أحسَنُهُم خُلقاًاز نسل امام رضاعلیه السلام فرزندش محمّد پدید میآید که فرزندی است پسندیده ، و در آفرینش از همه مردم پاکتر و در اخلاق از همه نیکوتر است
امام رضاعلیه السلام :
[هُوَ] الصّادِقُ و الصّابِرُ وَ الفاضِلُ و قُرَّةُ أعیُنِ المُؤمِنینَ و غَیظُ المُلحِدینَ
او راستگو ، شکیبا ، دارای فضیلت ، نورچشم مؤمنان و مایه خشم ملحدان است
روایاتی از امام جواد علیه السلام :
مُلاقاةُ الإخوانِ نُشرَةٌ و تَلقیحٌ لِلعَقلِ و إن کانَ نَزراً قَلیلاًدیدار برادران مایه سلامتی و رشد عقل است ؛ اگرچه بسیار اندک باشد
مَنِ استَحسَنَ قَبیحاً کانَ شَریکاً فیهِ
هر که کار زشتی را نیک بشمارد ، در آن کار شریک است
امروز که زمین و آسمان می گرید / از بهر غریب سامرا می گرید
جا دارد اگر که شیعه خون گریه کند / چون مهدی صاحب الزمان می گرید
شهادت جانسوز امام هادی(ع) تسلیت باد
اسم شریف آن حضرت علی و کنیه ی او ابوالحسن بود و از القاب آن حضرت میتوان به هادی و نقی اشاره کرد.
امام هادی علیه السلام معاصر با خلفا و زمامدارانى بود که آنان را محوشدگان مى نامند. معتصم عباسى محو در خونریزى، هارون و واثق پسرش محو در لذت طلبى و جعفر و متوکّل برادر وى، محو در عقده هاى روانى بودند.
چون آن حضرت و فرزندش امام حسن علیه السلام در سامرّا سکنى فرمودند و در محله عسکر , بدین سبب آن بزرگواران به آن مکان منسوب شدند و عسکرى نام گرفتند.
آن حضرت در سال 254 هجرى (طبق روایات شیعه) به دست پلید معتز، خلیفه عباسى با سم به شهادت رسیده است .
روایاتی از امام هادی علیه السلام :
لاتَطلُب الصَّفا مِمَّن کَدرتَ عَلَیهِ و لَا الوَفاءَ لِمَن غَدَرتَ بِهِ
از کسی که رابطه ات را با او گسستهای صمیمیّت مخواه و از کسی که به او وفا نکرده ای ، وفا طلب مکن
مَن رَضِیَ عَن نَفسِهِ کَثُرَ السّاخِطونَ عَلَیهِ
آن که از خودش راضی شود ، ناراضیان از او فراوان شوند